ظهر باهم رفتیم خونه و محمد تا جایی که تونست ازم نگهداری کرد... بهم گفت شب مادراینا میخوان خونه رو تزئین کنن، تو نباید تو خونه باشی، منم بهشون گفتم تو رو بعدازظهر میبرم دکتر تا آمپولاتو بزنی و تا وقتی برگردیم فرصت دارن... منم نخودی خندیدم که از همه چی خبر داشتم، تا بعد ازظهر محمد حسابی بهم خوروند از هرچیزی که بود، آبمیوه، سوپ، و  همه ی دواهام، ساعت 4 بود که دوباره راه افتادیم طرف بیمارستان، هنوز درد داشتم و سرم خیلی تیر میکشید، بدنم داغ بود و دلم میخواست بخوابم، تو راه هم حالم بدتر شد و مجبور شدم تو بیمارستان یه سرم دیگه هم بزنم چون بازم فشارم پایین اومده بود، وقتی سرم تموم شد، محمد بهم گفت که بچه ها هی زنگ میزنن که کی میاین... و از شانس تو برق هم قطع شده، خیلی پکر شدم، بدون برق و توی تاریکی که حال نمیداد... تقریبا داشت اذان شب و میداد که از بیمارستان اومدیم بیرون، تو راه محمد کلی نازم میکرد و قربون صدقه م میرفت و میگفت کاشکی زودتر خوب میشدی که اینطوری اذیت نمی شدی تو شب تولدت، وقتی رسیدیم فهمیدم برق اومده و خیلی خوشحال شدم، تو خونه یه جنب و جوش خاصی بود و من اینو کاملا فهمیدم، راستی یادم رفت بگم تولد داداشم محمد هم بود ، یعنی جشن مال هردوتامون بود. وقتی اومدم این یکی اتاق، هنوز بدنم درد میکرد، مادر صدام کرد که بیاین این یکی اتاق کارتون داریم... خوب منم میدونستم چه خبره اما باید نقش بازی میکردم، وقتی رفتیم اون یکی اتاق ،........ واااااااااااااااااای.. چیکار کرده بودن، 

دورتادور اتاق و با کاغذای رنگی پوشونده بودن و یه نوار باریک از لامپ های رنگی هم داشت چشمک میزد،

 کف اتاق هم پر بود از بادکنک های رنگی و ناز، وسط اتاق هم یه میز که روش کیک قشنگی گذاشته بودن و روش نوشته بود: "شیدا جان تولدت مبارک"

 

 با یه عالمه میوه و کادو و چیزای قشنگ دیگه، 

خیلی خیلی ذوق کرده بودم... فقط تونستم بگم چرا این همه زحمت کشیدین...؟ اشک توی چشمام جمع شده بود.. محمد از ته دل میخندید و مادر و بچه ها همه شاد بودن و من بغیر از این چی میخواستم...؟ تندی رفتم لباس خشگلمو پوشیدم و نشستم پشت میز، محمد نامزدم و محمد داداشم هم کنارم نشستن، بچه ها هم یکی داشت فیلم میگرفت و عکس مینداخت و یکی دیگه مشغول روشن کردن شمع ها بود... 23 تا شمع روی کیک بود و من باید همه شو فوت میکردم... تا همه بفهمن 23 سال از زندگیم و پشت سر گذاشتم تا به اینجا رسیدم و من چقدر خوشحال بودم، چون تو این 23 سال با همه سختی ها چیزهایی بدست آورده بودم که واقعا ارزش همه چیزو داشت و مهم تر از همه وجود نازنین محمدم بود... عزیزم خیلی برام زحمت کشیده بود... همونجا بغلش کردم و صورت نازشو بوسیدم، 

بعد از اینکه شمع ها روشن شد، من و هردوتا محمدها باهم شمع ها رو فوت کردیم و بعدش دست زدیم، یه آهنگ تولدت مبارک هم جشن مونو حسابی شاد کرده بود... بعدش نوبت هدیه ها رسیده بود... هیجان زده بودم، اول کادوی داداشم و دادن که یه شلوار جین خشگل با یه پیراهن ناز بود... بعدش هدیه ی منو آوردن که شامل همون گوشواره میشد و یه انگشتر خیلی قشنگ که مادرم و بچه ها زحمت شو کشیده بودن، حسابی ازشون تشکر کردم و همه شونو به نوبت بوسیدم... بعد با کمک محمد کیک و بریدیم و من برای همه کیک تو بشقاب شون گذاشتم و با چای خوردیم... اما من دلم میخواست یه عالمه کیک بخورم اما محمد بخاطر دستور دکتر منو از این کار منع کرد... حسرت به دل کیک موندم، بعد از اون تا جایی که دوربین شارژ داشت عکس انداختیم و فیلم گرفتیم... ساعت 9 بود که جشن تموم شد و با بچه ها اتاق و تمیز کردیم، راستش هنوزم بدنم درد میکرد و حالم خوب نشده بود اما جلوی همه میخندیدم تا یه وقت تو ذوق شون نخوره، بعد از تموم شدن جشن، نمازمو خوندم و رختخواب و پهن کردیم، یه مقدار غذا واسه محمد آوردم که خورد و منم بعد از خوردن دواها دندونامو مسواک کردم... واسه شب تولدم یه برنامه ی خوب چیده بودیم... این یه رازه بین من و محمد، که بقیه شو تو ادامه ی مطلب مینویسم... چون خصوصیه....

خوب بقیه شو فقط تقدیم میکنم به محمدم... امیدوارم خاطره ی اون شب برای همیشه تو یادمون بمونه....

عزیزا لطفا شما هم رمز ادامه ی مطلب و نخواین باشه...؟ چون یه خاطره ی زیبای عاشقانه ست و نمیخوام کسی جز من و محمد اونو بدونه...